“Hey Annelies, je kwam al heel de week regelmatig in mijn gedachten… het was zo stilletjes langs jouw kant op social media, dus ik dacht: er zal toch niets zijn en voila, nu lees ik je post op FB and she’s back. Ik begon me al wat zorgen te maken.”

Dit ontzettend lief en hartverwarmende berichtje mocht ik vorige week ontvangen. She’s back… goh toch niet helemaal hoor.

Begin vorige week was ik er een aantal dagen tussenuit, back to basics, de natuur in… ZALIG!!! (en broodnodig)
Het vertragen en leven op het ritme van dit seizoen heeft me ontzettend veel deugd gedaan.
Het terug komen daarentegen… not so much. 

Tijdens de rit terug in de auto begon het nieuws… ik voelde de spanning zo terug in mijn lijf kruipen. Voordien dacht ik dat de stress wel mee viel. Ik had nergens echt super veel last van, slaap best ok,… maar op dat moment bleek het toch wel een heel ander verhaal. De sluimerende constante stress heeft ervoor gezorgd dat mijn lichaam gewoon in een chronische stressreactie is vast te komen zitten, een reactie waar ik zelfs het bestaan, in die mate, niet van af wist. 

Mijn lijf heeft heel de week letterlijk geschreeuwd: “ik wil terug! Terug naar de natuur, naar die bomen, naar dat haardvuurtje, ik wil terug vertragen.” 

Het zijn zo’n momenten waarop we maar bewust worden dat gezondheid niet enkel wil zeggen: “ik heb geen Corona, ik ben gezond.” Gezondheid is zoveel meer dan dat! Heel onze maatschappij loopt gebukt onder deze chronische stress, er wordt zelfs gesproken over een maatschappelijke burn-out die op komst is. Er is niks ok aan deze situatie! Wij zijn niet meer “gezond”.

Vorige week had ik er gewoon geen zin in, ik was het even beu, geen enkel perspectief dus ja ook social media was er even teveel aan. En weet ge: dat is helemaal ok maar het doet wel ontzettend veel deugd dat er dan toch eens iemand de moeite neemt om in te checken: Hey Annelies, alles ok met je? 

I’m as fine as can be, net zoals jullie. Af en toe dikke kak en daarna weer beter.

Moraal van het verhaal: check eens in bij iemand die je even al niet meer hebt gehoord en zorg goed voor jezelf! Misschien gaat het toch niet zo goed zoals je wel dacht en ben je gewoon weer maar eens flink aan’t doorduwen. 

Warme groetjes,
Annelies

Wat ik meeneem uit 2020? Een extra 10 kg, wat extra vetjes, een winterfrakske.

Ik ben er nu wel mee aan’t lachen maar ik heb het er af en toe best lastig mee. Het lichaam dat ik nu heb is voor mij onbekend.

Hoe komt dit nu?
* Wel, ik heb vorig jaar amper 5 maanden kunnen werken wegens Corona. Ik heb een bewegende job dus er is best wel wat beweging weggevallen.
* 2020 was een stressvol jaar. Sinds maart leven we eigenlijk in een chronische stress maatschappij.
* Stress wil zeggen; ontregeling van je hormoonhuishouding.
* Stress wil bij mij ook zeggen; ik beloon mezelf met lekker (en meestal) ongezond eten en dat is ok!

Conclusie: mijn lichaam reageert abnormaal op een abnormale situatie dus bijgevolg heel normaal (zijt ge nog mee?).

Ga ik dan nu op een crashdieet? NOPE!
Eind vorig jaar heb ik de klik gemaakt: Ik ben echt niet op deze wereld gezet om heel mijn leven te diëten. Echt niet! Ik wil andere dingen doen met mijn energie en mijn leven. Dat gezegd zijnde wil ik natuurlijk wel goed voor mijn gezondheid zorgen want ik ben ook dankbaar voor mijn lichaam.

Wat ga ik dan WEL doen?
* Ik ga nog meer vertragen en heel bewust rustmomenten in mijn agenda inplannen. Ik plan dan ook meteen de activiteit in die ik op dat moment graag zou willen doen, niet te vrijblijvend (ik ken mezelf).
* Ik ga mijn stressniveau toch nog net dat ietsje meer bewaken.
* Ik ga ervoor zorgen dat ik een bewegingspatroon integreer dat haalbaar is.
* Ik ga mijn focus opnieuw leggen op het voeden van mijn lichaam.
* Ik ga opnieuw zorgen voor structuur in mijn dagen.

Dit zijn dingen die ik al eerder heb voorop gesteld, en dat is ok, vallen en opstaan, we leven in een vreemde wereld en ik kies hier voor mildheid.

Ik heb er zoveel zin in! Zin in het leven, zin om te inspireren en te geven. Maar ik wil ook die andere kant laten zien, want die is niet altijd even rooskleurig. Ik kies bewust voor happiness (iets wat me nog is bijgebleven van een weekendje Pili) en dat is meer, veel meer dan een winterfrakske.

Laat je me weten of mijn verhaal voor jou herkenbaar is? Zo kunnen we samen anderen inspireren en meer mildheid in de wereld zetten!

Liefs,
Annelies